Ο Δασκαλάκης, ο Παπαδημητρίου και η "άλλη Ελλάδα"

 Τον Ιούλιο του 2008 ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Κάρολος Παπούλιας συνάντησε στο προεδρικό μέγαρο δύο σημαντικούς Έλληνες επιστήμονες, τον Κων/νο Δασκαλάκη (Ass Professor στο ΜΙΤ) και τον Χρήστο Παπαδημητρίου (καθηγητή στο Berkeley).

O Κων/νος Δασκαλάκης τελείωσε το Βαρβάκειο Πειραματικό Λύκειο το 1999 με βαθμό 20 (τότε η αριστεία δεν είχε ακόμη χαρακτηριστεί ως ρετσινιά) και το τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Η/Υ το 2004 με βαθμό 9,98 που είναι και ο μεγαλύτερος όλων των εποχών. Στη συνέχεια μετέβη στο Berkeley για μεταπτυχιακές σπουδές και με την καθοδήγηση του Χρήστου Παπαδημητρίου πήρε το διδακτορικό του το 2008 με θέμα "The complexity of Nash Equilibria". Τον Μάιο του 2008 η διεθνής επιστημονική οργάνωση Association of Computing Machinery του απένειμε το βραβείο της καλύτερης παγκοσμίως διδακτορικής διατριβής στον τομέα της πληροφορικής (το βραβείο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 20.000$), αφού κατάφερε να λύσει τον γρίφο του John Nash που απασχολούσε τους επιστήμονες της πληροφορικής για τουλάχιστον 60 χρόνια. Η ισορροπία του Nash (Nash Equilibrium) εισήχθη από τον ίδιο τον Nash το 1951 ο οποίος χρησιμοποιώντας το τοπολογικό θεώρημα του Brower για τις υπερ-σφαίρες, απέδειξε ότι κάτω από πολύ γενικές συνθήκες πάντα υπάρχει ένα τέτοιο σημείο ισορροπίας. Ο Νash για την συνεισφορά του αυτή τιμήθηκε το 1994 με το βραβείο Nόμπελ για τις οικονομικές επιστήμες και έγινε ευρύτερα διάσημος λόγω της ταινίας A Beautiful Mind (2001) που βασίζεται κατά κάποιο τρόπο στη ζωή του.

 Ο Χρήστος Παπαδημητρίου καθηγητής στο Berkeley, είναι ένας από τους πιο καταξιωμένους διεθνώς σημαντικούς επιστήμονες στη Θεωρητική Πληροφορική (κλάδος των μαθηματικών στην παράδοση των Russel, Hilbert, Godel, Turing κλπ). Για τον Παπαδημητρίου μπορούν να γραφούν πάρα πολλά, αλλά θα περιοριστούμε στα πιο σημαντικά. Ενδεικτικά είναι και αυτός απόφοιτος του Βαρβακείου και πήρε διδακτορικό στο Princeton το 1974. Το 2002, οι οργανισμοί ACM και IEEE του απένειμαν από κοινού το τιμητικό βραβείο Donald E. Knuth (Knuth Prize), ως αναγνώριση της επί πολλά έτη και κεφαλαιώδους σημασίας συνεισφοράς του στα θεμέλια της επιστήμης των υπολογιστών. Το 1997 έλαβε το πρώτο του Επίτιμο Διδακτορικό από το Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης. Στη συνέχεια έλαβε Επίτιμα Διδακτορικά από το Παν/μιο Μακεδονίας το 2003, από το Παν/μιο Αθηνών το 2004 και από το Παν/μιο Κύπρου το 2009. Είναι μέλος της US National Academy of Engineering και από το 2009 της US National Academy of Science. Να επισημάνουμε ότι είναι πολύ ασύνηθες κάποιος να είναι μέλος αμφοτέρων των οργανισμών αυτών. Πέραν αυτών είναι o συγγραφέας της αλληγορικής νουβέλας "Turing-A Novel about Computation" η οποία εκδόθηκε το 2003 από το MIT Press και μαζί με τους Δοξιάδη, Παπαδάτο και Annie di Donna δημιούργησαν το 2008 το ιστορικό μυθιστόρημα σε κόμικς Logicomix.

Η Εταιρεία της Θεωρίας των Παιγνίων (Game Theory Society) σε συνέδριο της στην Αμερική το 2008 αποφάσισε να καθιερώσει ένα διεθνές βραβείο για εργασίες που συνδέουν τη θεωρία παιγνίων με την πληροφορική, το οποίο θα απονέμεται στο κεντρικό αυτό συνέδριο της κάθε 4 χρόνια. Η πρώτη απονομή το 2008 έγινε στους Δασκαλάκη, Παπαδημητρίου και Goldberg για την κοινή τους εργασία The Complexity of Computing a Nash Equilibrium.

"Καλωσόρισες. Χαίρομαι ιδιαίτερα που σε γνωρίζω. Η άλλη Ελλάδα είναι πολύ δυνατή και χαίρομαι γιατί εκπροσωπείτε την άλλη Ελλάδα. Γι αυτό και είμαι αισιόδοξος. Γιατί αυτός ο τόπος δεν θα χαθεί" ήταν τα πρώτα λόγια του κ. Κάρολου Παπούλια όταν μπήκαν στο Προεδρικό Μέγαρο ο Κ.Δασκαλάκης με τον καθηγητή του Χ.Παπαδημητρίου.

Είναι αλήθεια ότι ο αριθμός των Ελλήνων επιστημόνων που διαπρέπουν εκτός Ελλάδος είναι τεράστιος και διαρκώς αυξάνεται. Όμως αυτό έχει ελάχιστα αξιοποιηθεί από το Ελληνικό κράτος. Εν ονόματι του ρεαλισμού, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι ένας Έλληνας επιστήμονας που διαπρέπει στο εξωτερικό, σπανίως και κατ' εξαίρεση θα έρθει στην Ελλάδα με καθαρή διάθεση να βοηθήσει τον τόπο και διατεθειμένος να υποστεί ότι του επιφυλάσσει η ελληνική πραγματικότητα. Η συνήθης κατάσταση είναι ότι αναμένει κάποιες συνθήκες εργασίας που αντιστοιχούν σε ένα σύγχρονο κράτος.

Από άρθρο του κ. Σταύρου Παπασταυρίδη (Καθηγητή Παν/μιου Αθηνών) το 2009. 

Σήμερα είναι σαφές ότι οι συνθήκες έχουν αλλάξει αρκετά, δυστυχώς προς το χειρότερο. Ένας 20χρονος φοιτητής τις τελευταίες μέρες γίνεται viral στο διαδίκτυο γράφοντας μια ανάρτηση με τίτλο Η Ελλάδα δε θα αλλάξει ποτέ για την παθογένεια των Πανεπιστημίων και γενικά του δημόσιου τομέα. Οι επιστήμονες της διασποράς γίνονται ολοένα και περισσότεροι. Σε έναν άλλο χώρο, ο παγκοσμίου φήμης σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς είχε δηλώσει το προφανές "αν έμενα στην Ελλάδα δε θα είχα κάνει τίποτα". Αντίστοιχες εκτιμήσεις έχουν γίνει και για τον κρισιμότατο χώρο των ξένων επενδύσεων. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι είναι άμεση ανάγκη σήμερα περισσότερο από ποτέ να νοικοκυρέψουμε επιτέλους το σπίτι μας.