Παλιά σχολικά βιβλία μαθηματικών. Μια ιστορική-κοινωνική ματιά. (Μέρος 2)
Δεύτερο βιβλίο από το 1964 με τον τίτλο "Πειραματική διδασκαλία των μαθηματικών εις την πρώτη βαθμίδα των Γυμνασίων" και με πασίγνωστα ονόματα να αποτελούν τη συγγραφική ομάδα.
Πρόκειται για ένα παιδαγωγικό βοήθημα του Υπουργείου Παιδείας, σε τρεις τόμους, για τους καθηγητές μαθηματικών της Α΄, Β΄ και Γ΄ Γυμνασίου, σύμφωνα με τις προγραμματικές εισηγήσεις του Ο.Ο.Σ.Α. , όπως αναφέρεται και στον πρόλογο. (Ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης στα πρώτα του βήματα ήταν από τους διεθνείς φορείς που επηρέασαν την εξέλιξη της μαθηματικής παιδείας και επηρεάζουν βέβαια μέχρι και σήμερα).
Είμαστε στις αρχές τις δεκαετίας του 1960, περίπου 20 χρόνια μετά τον πόλεμο και σε Αμερική και Ευρώπη ασκούνται έντονες πιέσεις για ριζικές αλλαγές στη μαθηματική εκπαίδευση. Για λόγους κοινωνικούς, οικονομικούς και βέβαια πολιτικούς και για να αποφευχθεί ο κίνδυνος κοινωνικής παράλυσης και οικονομικής ύφεσης του δυτικού κόσμου επικρατεί η στρουκτουραλιστική προσέγγιση η οποία προτείνει τη μάθηση σύνθετων μαθηματικών δομών και ανώτερων μαθηματικών εννοιών από τις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου.
Σύνολα, απεικονίσεις, συναρτήσεις, άλγεβρα, διανύσματα, επιπεδομετρία, στερεομετρία, στατιστική, γραμμική άλγεβρα, ομάδες, δακτύλιοι, συστήματα γραμμικών εξισώσεων και ανισώσεων, τριγωνομετρία κ.λ.π. είναι μέσα στη διδακτική ύλη.
Πρόκειται για κεφάλαια των μαθηματικών που σήμερα η μαθητές πολλά από αυτά δεν τα διδάσκονται ούτε στο Λύκειο παρά μόνο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Είναι φανερό ότι έχει εγκαταλειφθεί η τάση περί αποκλειστικής πρακτικής μαθηματικής εκπαίδευσης (Παλιά σχολικά βιβλία μαθηματικών. Μια ιστορική-κοινωνική ματιά (Μέρος 1)) και τα μαθηματικά κατέχουν πλέον διπλή λειτουργία που τα κατατάσσει ταυτόχρονα και στις ανθρωπιστικές και στις θετικές επιστήμες. Αποτελούν δηλαδή, από τη μια μεριά, ένα μορφωτικό αγαθό που συμβάλλει στην καλλιέργεια μιας ευρύτερης παιδείας και από την άλλη, ένα βασικό στοιχείο για απόκτηση επαγγελματικής κατάρτισης υψηλού επιπέδου.
Στα δικά μας την περίοδο αυτή τις εκλογές έχει κερδίσει η Ένωση Κέντρου και με πρωθυπουργό τον Γεώργιο Παπανδρέου (με χρέη και Υπουργού Παιδείας) και Γ.Γ. τον Ευάγγελο Παπανούτσο γίνεται μια προσπάθεια το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα να προσαρμοστεί στις παγκόσμιες μεταπολεμικές τάσεις. Οι μεταρρυθμίσεις πολλές, όπως: προσθήκη νεωτερικών μαθημάτων (Κοινωνιολογία, Στοιχεία Οικονομικής Επιστήμης), καθιέρωση της δημοτικής ως αποκλειστικής γλώσσας στο δημοτικό σχολείο (πεδίο μαχών στη συνέχεια), ενίσχυση των φυσικών και των μαθηματικών επιστημών, ίδρυση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου κ.α.
Στο πλαίσιο της μεταρρύθμισης των "Μοντέρνων Μαθηματικών" δημιουργείται η επιτροπή πειραματικής μελέτης και διδασκαλίας των μαθηματικών η οποία κυκλοφορεί, όπως είδαμε, την τριετία 1962-1964 τρία βιβλία για την πειραματική μελέτη των μαθηματικών στις τρεις πρώτες τάξεις του γυμνασίου.
Για την ιστορία η μεταρρύθμιση Παπανούτσου δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, καθώς το καθεστώς των συνταγματαρχών που ακολούθησε την διέκοψε βίαια.
Συνεχίζεται.....
