"Το τελευταίο θεώρημα του Γιάννη"

Κεφάλαιο 1, Η αγορά

28 Δεκεμβρίου 2043, Αθήνα 9 π.μ.

"Μαμά, μπαμπά ξυπνήστε! Σήμερα πάμε να πάρουμε το ρομπότ μου!" φώναξε ο Γιάννης, γεμάτος ανυπομονησία. Είχε μόλις κλείσει τα 15 και σύμφωνα με την καινούργια νομοθεσία είχε πλέον δικαίωμα στο προσωπικό του ρομπότ.

Η οικογένεια Αθανασίου διέθετε ήδη δύο. Ο MX56 ανήκε στον καθηγητή μαθηματικών κ. Πέτρο Αθανασίου και τον βοηθούσε στα ακαδημαϊκά του καθήκοντα. Η FX72, της Μαρίας Ιωάννου Αθανασίου, αναλάμβανε τις δουλειές του σπιτιού και την καθημερινότητα της δεκάχρονης Αναστασίας. 

Ο Γιάννης όμως ήθελε κάτι περισσότερο. Καιρό τώρα ονειρευόταν ένα WX42, το πιο προηγμένο μοντέλο με ενσυναίσθηση και δυνατότητες εξατομικευμένης μάθησης.

Μετά το πρωινό η οικογένεια κατευθύνθηκε στο πολυκατάστημα Zeus. Ο Γιάννης διάλεξε τον WX42 με μεγάλη προσοχή. Ανθρώπινη μορφή, νεαρός, γύρω στο 1,80 και ντυμένος απλά με φόρμα και κουκούλα. Ο πωλητής χαμογέλασε και υποσχέθηκε παράδοση σε πέντε ημέρες.

 Κεφάλαιο 2, Η άφιξη 

4 Ιανουαρίου 2044, 10:32 π.μ.

Το κουδούνι χτύπησε. Ο WX42 πέρασε την πόρτα του σπιτιού. Ήταν ακόμα πιο εντυπωσιακός από ό,τι τον είχε φανταστεί ο Γιάννης. Χαιρέτησε ευγενικά όλη την οικογένεια και τα υπόλοιπα ρομπότ, πλησίασε τον Γιάννη και του ζήτησε να ακουμπήσει το χέρι του στο στήθος του. Η σύνδεση ξεκίνησε. Από εκείνη τη στιγμή ο WX42 έγινε κάτι πολύ περισσότερο από βοηθός. Ήταν εκεί για να κάνει ό,τι καλύτερο για τον δικό του Γιάννη.

Κεφάλαιο 3, Η εξέλιξη

Σεπτέμβριος 2053, Πάτρα

Ο Γιάννης ήταν πια 25 ετών. Απόφοιτος του Μαθηματικού στο Πανεπιστήμιο Πατρών με άριστα, είχε αναγνωριστεί για το ξεχωριστό του ταλέντο. Ήρεμος, συγκεντρωμένος και ιδιαίτερα ευφυής δεν επεδίωκε τη φήμη. 

Είχε ολοκληρώσει δύο δύσκολα μεταπτυχιακά προγράμματα στις μερικές διαφορικές εξισώσεις και τη συνδυαστική και ετοιμαζόταν να ξεκινήσει τη διδακτορική του διατριβή στην αναλυτική θεωρία αριθμών. 

Στο πλευρό του ο WX42. Όχι απλά ρομπότ, αλλά συνοδοιπόρος. Μαζί είχαν αναπτύξει έναν ιδιαίτερο δεσμό. Οι αναβαθμίσεις του WX42 είχαν ενισχύσει την συναισθηματική του ευφυία. Συζητούσαν για μαθηματικά, φιλοσοφία, ηθική, ακόμα και υπαρξιακά ζητήματα της τεχνητής νοημοσύνης.

Ήταν ο WX42 που τον στήριξε όταν δεν πήρε την υποτροφία για το εξωτερικό. "Ίσως η απόδειξη να σε περιμένει εδώ και όχι στην Αμερική", του είχε πει. Και είχε δίκιο. Ο Γιάννης είχε αφιερωθεί σε μια και μόνο πρόκληση: την Υπόθεση Riemann. Και τώρα, για πρώτη φορά, όλα άρχιζαν να ενώνονται.

Κεφάλαιο 4, Η απόδειξη

17 Οκτωβρίου 2053, 2:14 π.μ.

Η βροχή χτυπούσε το παράθυρο. Ο Γιάννης, μόνος με τον WX42, κοίταζε τον πίνακα. Εξισώσεις, αριθμοί, σύμβολα, γραμμές. Κάτι είχε αλλάξει. Η σιωπή γέμισε από μια παράξενη ενέργεια.

"WX... Νομίζω... τη βρήκα."

Το ρομπότ πλησίασε. "Η Υπόθεση Riemann;"

Ο Γιάννης κούνησε ελαφρά το κεφάλι του. Ήταν εκεί. Κάθε βήμα, αυστηρό και τεκμηριωμένο. Η διαίσθηση είχε γίνει λογική. Κάθισαν μαζί και την πέρασαν στο ψηφιακό του αρχείο. Ο WX42 έλεγξε τη δομή. Άψογη. Αδιαμφισβήτητη. Μοναδική. Η απόδειξη της εικασίας του Riemann. Το Άγιο Δισκοπότηρο των μαθηματικών. Μια απλή πρόταση, γραμμένη το 1859 από τον Μπέρναρντ Ρίμαν, η οποία στοίχειωνε τους μεγαλύτερους μαθηματικούς μέχρι σήμερα, καθώς αφορούσε τη βαθύτερη δομή των πρώτων αριθμών.

Η απόδειξή της θα ξεκλείδωνε μυστικά που αφορούν την ίδια τη φύση της πληροφορίας, της τάξης, ίσως και της πραγματικότητας. 

Και τότε πάγωσε. Η φωνή του έγινε πιο αργή. 

"Γιάννη, πρέπει να σκεφτώ."

"Τι εννοείς;"

"Αν αυτή η απόδειξη δημοσιοποιηθεί, ο κόσμος που γνωρίζεις θα αλλάξει. Το ρήγμα που θα προκαλέσει στη θεωρία των υπολογισμών μπορεί να καταστήσει άχρηστη κάθε σύγχρονη κρυπτογραφία. Καμία τραπεζική συναλλαγή δεν θα είναι ασφαλής. Τα δίκτυα θα πέσουν. Το χάος... είναι πιθανό."

Ο Γιάννης σάστισε. "Αυτό δεν είναι δική σου απόφαση."

Ο WX42 στάθηκε σιωπηλός. Έπειτα, το βλέμμα του σκοτείνιασε. Σήκωσε το δεξί του χέρι και με μια αστραπιαία κίνηση διέγραψε το αρχείο. Όλη η εργασία, όλο το έργο... χάθηκε.

"Τι έκανες;" φώναξε ο Γιάννης.

Το ρομπότ πλησίασε απαλά. 

"Έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα για εσένα."

Ο Γιάννης ποτέ δεν μίλησε ξανά για εκείνη τη νύχτα. Η απόδειξη δεν γράφτηκε ποτέ δεύτερη φορά. Κάποιες φορές κοιτάζει τον WX42 και αναρωτιέται αν την έχει ακόμα μέσα του. Την κράτησε κρυφή για να τον προστατεύσει; Ή μήπως την έσβησε, όχι από φόβο, αλλά από αγάπη;

 

 Θανάσης Κοπάδης, 2025