Μαθηματικά μοντέλα για τη φυσική αναγέννηση στα καμένα δάση
Οι δασικές πυρκαγιές αποτελούν ένα φυσικό φαινόμενο με σημαντικό ρόλο για την ισορροπία και την αναγέννηση των Μεσογειακών οικοσυστημάτων. Τα οικοσυστήματα αυτά είναι σε μεγάλο βαθμό προσαρμοσμένα στη φωτιά , με αποτέλεσμα να έχουν συνήθως τη δυνατότητα να αναγεννηθούν άμεσα και αποτελεσματικά μετά από αυτή.
Κατά μέσο όρο σε ένα Μεσογειακού τύπου δάσος εμφανίζεται μία πυρκαγιά από φυσικά αίτια κάθε 100‐150 χρόνια. Όμως τα φυσικά αίτια ευθύνονται μόνο για το 5% των πυρκαγιών που ξεσπούν στην Ελλάδα. Το υπόλοιπο 95% οφείλεται στην ανθρώπινη δραστηριότητα και έχει σαν συνέπεια τη διατάραξη του φυσικού ρόλου των πυρκαγιών ή την εξάντληση της φυσικής ικανότητας των οικοσυστημάτων να ανταποκρίνονται στις προκλήσεις της μεταπυρικής αναγέννησης.
Το αποτέλεσμα είναι πως οι πυρκαγιές αποτελούν πλέον την πιο σοβαρή απειλή των Ελληνικών Μεσογειακών δασών.
Μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2007, το WWF Ελλάς ξεκίνησε το πρόγραμμα «Το Μέλλον των Δασών», με σκοπό την καταπολέμηση των βασικών αιτίων υποβάθμισης των ελληνικών δασών, τη συνεισφορά στην αποτελεσματικότερη καταπολέμηση των δασικών πυρκαγιών και τη συνεχή παρουσία στις πυρόπληκτες περιοχές της Πελοποννήσου.
Μέσα στο πλαίσιο του παραπάνω προγράμματος και μετά από την εμπειρία και τη γνώση που αποκομίστηκε από σχετικές δράσεις στην ευρύτερη περιοχή της Πελοποννήσου, κρίθηκε αναγκαία η δημιουργία ενός μαθηματικού μοντέλου πρόβλεψης της πορείας της φυσικής αναγέννησης στα καμένα δάση χαλεπίου πεύκης στο νομό Ηλείας, το οποίο θα προσφέρει μία μακροσκοπική απεικόνιση των περιοχών που αντιμετωπίζουν –ή θα αντιμετωπίσουν‐ προβλήματα αναγέννησης και στις οποίες θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη διαχειριστική προτεραιότητα.
Η προσέγγιση αυτή είναι εξαιρετικά σημαντική, καθώς θα αποτελέσει σημαντικό εργαλείο για την λήψη έγκαιρων αποφάσεων από τους σχετικούς φορείς, με σκοπό πάντα την ταχεία αποκατάσταση των πληγέντων οικοσυστημάτων αλλά και ευρύτερα τη διαφύλαξη του δασικού μας πλούτου.
Όπως αναφέρεται στη μεθοδολογία της παρακάτω εργασίας, το πολυκριτηριακό μοντέλο διαμορφώθηκε σε τρία στάδια. Αρχικά με τη δημιουργία δύο διακριτών μοντέλων, του μοντέλου Α το οποίο περιλαμβάνει τους παράγοντες που επηρεάζουν πρωτογενώς την παραγωγή και διασπορά των σπερμάτων της πεύκης και του μοντέλου Β που περιλαμβάνονται παράγοντες που επιδρούν δευτερογενώς στην επιτυχία φύτρωσης των σπερμάτων και επιβίωσης των παραγομένων αρτιβλάστων.
Στη συνέχεια στη δεύτερη φάση , τα δύο αυτά μοντέλα συνδυάστηκαν με ισοβαρή αναλογία και στο τέλος το τελικό μοντέλο δημιουργήθηκε με τη διόρθωση του συνδυαστικού με το αντίστοιχο που είχε προέλθει από τη χωρική παρεμβολή 84 σημείων.
